Το άρθρο που ακολουθεί δεν διεκδικεί τίτλους επιστημοσύνης ή δάφνες πρωτοτυπίας, απλώς έχει σκοπό να παρουσιάσει στο αναγνωστικό κοινό της φιλόξενης Νέας Πορείας έναν τοπικό Άγιο που έμεινε ξεχασμένος στο διάβα των αιώνων. Από τη βιβλιογραφία που παραθέτουμε αντλούμε πολλά στοιχεία του παρόντος κειμένου.
Νεομάρτυρες ονομάζονται όσοι χριστιανοί μαρτύρησαν την περίοδο μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Βρίσκονται στη συνέχεια των αρχαίων μαρτύρων της Εκκλησίας, όπως οι κρίκοι μιας αδιάσπαστης αλυσίδας. Το ρόλο τους για το Γένος και την Ορθοδοξία έφερε στην επιφάνεια ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο οποίος συνέγραψε τους βίους πολλών Νεομαρτύρων και εξέδωσε το βιβλίο Νέο Μαρτυρολόγιο.
Στην ομάδα αυτή συγκαταλέγεται ο Άγιος Νικήτας που μαρτύρησε στις Σέρρες. Σ’ αυτήν την χορεία κατατάσσει τον άγιο Βενέδικτο τόσο η (αβέβαιη) χρονολογία γέννησης του την δεκαετία του 1880 μ.Χ., όσο και το μαρτύριο του από τους Τούρκους. Η ιστορία του Αγίου δεν διαφέρει πολύ από αυτή των υπολοίπων Νεομαρτύρων, κοινά είναι σε γενικές γραμμές τα περιστατικά που συνέβησαν σε όλους. Ο Βενέδικτος (πιθανόν είναι το μοναχικό όνομα του, σ’ αυτή την περίπτωση δεν γνωρίζουμε το βαπτιστικό όνομα του) γεννήθηκε στην Έζοβα, την σημερινή Δάφνη Βισαλτίας ή στο Αμούρ Μπέη, το σημερινό Καστανοχώρι. Εκεί υπήρχε μετόχι της μονής Κωνσταμονίτου από το 1511 μ.Χ. ως το 1932 μ.Χ., που περιλάμβανε ναό του Αγίου Νικολάου ή του Προφήτη Ηλία, μύλους και χωράφια.
Η πολίχνη Έζοβα ήταν ξακουστή την εποχή εκείνη. Υπήρξε έδρα επισκόπου υπό τον τίτλο Εζεβών, όπως αποτυπώνεται σε πολλές γραπτές μαρτυρίες. Εκεί βρίσκεται ο πύργος, ο επονομαζόμενος της Μάρως. Αυτή ήταν Χριστιανή, Σερβικής καταγωγής. Παντρεύτηκε τον σουλτάνο Μουράτ και έτσι έγινε μητριά του Μωάμεθ του Πορθητού. Η επιρροή που ασκούσε η Μάρω στα εκκλησιαστικά πράγματα ήταν μεγάλη, αναμειγνυόμενη συχνά στα Πατριαρχικά ζητήματα. Ίσως με αυτή την ανάμειξη της Μάρως μπορεί να δικαιολογηθεί η προαγωγή της επισκοπής Εζεβών, όταν μάλιστα είχε τη δυνατότητα να κατεβάζει και να ανεβάζει Πατριάρχες στον πατριαρχικό Θρόνο. Ήδη το 2004 μ.Χ. γράψαμε σχετικό άρθρο (τμήμα ευρύτερης μελέτης) για τη Μάρω στην παρούσα εφημερίδα.
Όμως ας επιστρέψουμε στο βίο του Αγίου. Ο πατέρας του μόνασε στο Κοινόβιο του αγίου Στεφάνου, δηλαδή στην Αγιορείτικη Μονή του Κωνσταμονίτου, μαζί πήγε και ο Βενέδικτος. Επειδή ήταν ανήλικος στάλθηκε για τις εγκύκλιες σπουδές στον Πολύγυρο Χαλκιδικής. Μετά την περάτωση τους επανήλθε στο Άγιο Όρος και μόνασε στο ίδιο κοινόβιο με τον πατέρα του, δεχόμενος τη μοναχική κουρά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Εκεί πέρασε από πολλά διακονήματα, ενώ τελικά δέχτηκε τη χάρη της Ιερωσύνης. Στάλθηκε στο Μετόχι της Καλαμαριάς με άλλους μοναχούς για να διευθετήσει υποθέσεις της Μονής του. Τότε κηρύχθηκε η Επανάσταση των Ελλήνων. Ακολούθησε κύμα συλλήψεων των κληρικών και των προκρίτων σε όλη την επικράτεια για να αποτραπούν επαναστατικές ενέργειες, αφού οι Τούρκοι θεωρούσαν ότι αυτοί ήταν οι ηγέτες του γένους στην εξέγερση. Μεταξύ αυτών συνέλαβαν και το Βενέδικτο. Οδηγήθηκε ενώπιον του Αμπτούλ Ρομπούτ Πασά της Θεσσαλονίκης ή σύμφωνα με άλλους ενώπιον του Μεχμέτ Εμίν Πασά που ήλθε στη Θεσσαλονίκη τέλος Σεπτεμβρίου ή αρχές Οκτωβρίου του 1821 μ.Χ. Κατόπιν ανακρίσεων και της αρνήσεως του να αλλαξοπιστήσει για να σωθεί, διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του, που εκτελέστηκε την 12ην Ιουνίου 1821 μ.Χ. το πιθανότερο ή κατ’ άλλους ερευνητές το 1822 μ.Χ. Φωτεινός σταυρός εμφανίστηκε πάνω από το λείψανο πιστοποιώντας την ευαρέσκεια του Θεού για τη θυσία του. Οι στρατιώτες που το φύλαγαν ομολόγησαν τα περιστατικά στους χριστιανούς, δίνοντας ένα ασφαλές τεκμήριο της αγιότητας του Βενεδίκτου. Τελικά δόθηκε άδεια να θαφτεί το μαρτυρικό λείψανο και οι πιστοί απέκτησαν έναν πολύτιμο θησαυρό και έναν ικέτη στο θρόνο του Υψίστου.
Στην Δάφνη δυστυχώς ακόμη δεν έχει δοθεί η πρέπουσα λαμπρότητα στη μνήμη του τοπικού Αγίου. Αξίζει να γίνουν πνευματικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις μαζί με τις ακολουθίες της Εκκλησίας. Ελπίζουμε να γίνει πραγματικότητα ο εορτασμός για την ωφέλεια των πιστών και τη δόξα του Θεού.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[Ανωνύμου] «Σύντομος Διήγησις περί τοῦ βίου τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Βενεδίκτου τοῦ νέου τοῦ Ἐζιοβίτου (12 Ἰουνίου)», Ὁ Ἅγιος Νικήτας 188 (Ιούνιος 2006) σσ. 176-177
Κραλίδης, Απ., «ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ, ἱερομάρτυς», Τὸ ἁγιολόγιον τῆς Θεσσαλονίκης» Α΄, ἐκδ. Ι.Μ. Ἁγ. Θεοδώρας, Θεσσαλονίκη 1996, σσ. 130-132
Μπάκας, Γ., «Ο Άγιος Νεομάρτυρας και Εθνομάρτυρας Βενέδικτος», Ὁ Ἅγιος Νικήτας 35 (Ιούλιος 1993) σσ. 171-172
Χρυσοστόμου, Γ. Αρχιμ., «Οἱ Ἅγιοι τῆς Θεσσαλονίκης» Χαριστήριον τῷ παναγιωτάτῳ μητροπολίτῃ Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμονι τῷ δευτέρῳ, Θεσσαλονίκη 1994, σσ. 899-951 (916)