ΤΟ ΠΑΡΕΛΛΗΣΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΚΑΡΠΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ (Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ 02-12-2005)

Η εορτή των ενόπλων Δυνάμεων μεταφέρθηκε τα τελευταία χρόνια την 21^ην Νοεμβρίου κάθε έτους από την 15^ην Αυγούστου. Από την Θεομητορική γιορτή της Κοιμήσεως τοποθετήθηκε στα Εισόδια. Δεν άλλαξαν πολλά, παρέμεινε η σύνδεση μίας των εορτών της Υπερμάχου Στρατηγού με τις εθνικές εορτές και επετείους της πατρίδας μας. Οι λόγοι της σύνδεσης ανάγονται στην ιστορία μας. Τόσο στην Βυζαντινή όσο και στην σύγχρονη εποχή η σκέπη της Θεοτόκου είναι αισθητή.

Στο κείμενο που ακολουθεί θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε μια ιστορία από την Ευκαρπία, όπως μου την διηγήθηκε ο κύριος Δημήτριος Χριστούδης, η οποία αναδεικνύει την σχέση της Παναγίας με το ελληνικό στρατό και την ενεργό προστασία της. Ο αξιόπιστος αφηγητής έμαθε το θαύμα της ανευρέσεως της εικόνας της Θεοτόκου από κάποιον λοχαγό, αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων. Άλλωστε ο αφηγητής μας είχε προσωπική εμπειρία της θαυμαστής διάσωσης του όταν έπεσε από το άλογο του. Έτσι θεώρησε χρέος του να παραμείνει ζωντανή και γραπτή η ιστορία, κτήμα των επόμενων γενεών.

Στην περίοδο του επάρατου εμφυλίου και αδελφοκτόνου πολέμου, γύρω στα έτη 1949-1950, στην τοποθεσία που σήμερα βρίσκεται το παρεκκλήσιο της Θεοτόκου, στη νότια πλευρά του χωριού, στρατοπέδευε ένα απόσπασμα φαντάρων. Κοντά  υπήρχε μια αποθήκη, ένας αχυρώνας, που μέσα είχε κάποιες εικόνες. Προφανώς ο τόπος, για άγνωστο λόγο, ήδη θεωρούνταν ιερός.

Την νύχτα, ο σκοπός που φυλούσε μεταξύ της δωδέκατης και της δεύτερης ώρας της νυκτός αποκοιμήθηκε. Τότε είδε στο όνειρο του την Παναγία να τον προτρέπει να βρει μια εικόνα Της στον τόπο που του υπέδειξε. Πράγματι κάτω από μια κεραμίδα βρέθηκε η εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Σε ανάμνηση του γεγονότος ο στρατός ανήγειρε το πρώτο παρεκκλήσιο. Δυστυχώς όμως η εικόνα, αν και χωρίς οικονομική αξία, χάθηκε άγνωστο πότε.

Αργότερα οι κάτοικοι της Ευκαρπίας μεγάλωσαν και ευτρέπισαν το μικρό ναό. Στην εποχή μας, με πρωτοβουλία των γυναικών, της στήριξη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και την ευλογία του Ιερέως πατρός Δημητρίου Ταβλαρίδη, το παρεκκλήσιο κυριολεκτικά άλλαξε όψη. Ανακαινισμένο, καθαρό, ασβεστωμένο, με υπόστεγα γύρω του, επιπλωμένο με καθίσματα, στολισμένο με δέντρα και λουλούδια, στέκει όμορφο και περήφανο δίνοντας οσμή ευωδίας και αφορμή προσευχής στους προσκυνητές που το επισκέπτονται με ευλάβεια.

Κάθε χρόνο τελούνται εκεί οι παρακλητικοί κανόνες της περιόδου του δεκαπενταύγουστου, στις οποίες κατανυκτικά και όμορφα ψάλλουν οι κυρίες της ενορίας. Ο εσπερινός και η Θεία Λειτουργία της πανηγύρεως έχουν λιτό αλλά και πάνδημο χαρακτήρα. Είναι συγκινητική η παρουσία αποδήμων που επισκέπτονται το εκκλησάκι με την ευκαιρία των καλοκαιρινών διακοπών τους.

Έτσι ένα θαύμα που έγινε σε ένα στρατιώτη, γίνεται αιτία συνάξεως του λαού και λατρείας του Θεού και τιμής της Θεομήτορος. Στρατός και λαός από κοινού αποδίδουν τα ευχαριστήρια στην Υπέρμαχο Στρατηγό. Εμείς ταπεινά εναποθέτουμε το κείμενο αυτό, σαν απλό ευώδες άνθος, στην Κυρά και Μάνα μας, αιτούμενοι τις πρεσβείες Της.