Μέσα στη χορεία των Αγίων της Εκκλησίας εξέχουσα θέση κατέχουν οι Νεομάρτυρες. Πρόκειται για τους Χριστιανούς που έδωσαν τη ζωή τους για την πίστη του Χριστού κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Μεταξύ τους συγκαταλέγεται η αγία Ελένη από την πόλη Σινώπη του Πόντου. Αξίζει να προβληθεί και να τιμηθεί από ένα έντυπο που υπηρετεί την ποντιακή παράδοση.
Η Αγία έζησε τον δέκατο όγδοο αιώνα. Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς που την ανάθρεψαν με φροντίδα και της έδωσαν τα απαραίτητα εφόδια για τη ζωή. Την θερμή πίστη στο Χριστό και την εμμονή στην Ορθόδοξη παράδοση, το ακέραιο ήθος και τη σεμνότητα, τον ορθό προσανατολισμό που οδηγεί πέρα από τα γήινα. Ταυτοχρόνως ήταν προικισμένη με σωματική ωραιότητα, ανθισμένη στα δεκαπέντε χρόνια της.
Ζούσε με τους γονείς και τους συμπατριώτες της κάτω από τον Τουρκικό ζυγό, τότε που όλα τα σκιάζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Εξυπηρετούσε ταπεινά τις ανάγκες της οικογένειας της κάνοντας θελήματα και βοηθώντας στο νοικοκυριό. Συχνά έβγαινε στην αγορά για ψώνια. Εκεί την είδε ο διοικητής της πόλης Οκούζογλου Πασάς και πεθύμησε να την βάλει στο χαρέμι του. Ποιος τολμούσε να αντισταθεί στη θέληση του κατακτητή;
Η δεκαπεντάχρονη κόρη οδηγήθηκε μπροστά του. Όμως ούτε οι απειλές για την πόλη και την ίδια, ούτε οι υποσχέσεις για πλούτη και καλοπέραση, μπόρεσαν να κάμψουν την Ελένη. Σύμφωνα με την τακτική του δυνάστη η αγία φυλακίζεται και πιέζεται να υποκύψει στις ορέξεις του. Αυτή μένει σταθερή στην απόφαση να κρατηθεί αγνή και οπλίζεται με το ακαταμάχητο όπλο της προσευχής για να αντικρούσει κάθε ενέργεια του τυράννου.
Αυτός όταν είδε ότι δεν πέτυχε τίποτε άλλαξε τακτική. Έδωσε εντολή να θανατωθεί η κοπέλα και να ριχθεί το σώμα της στη θάλασσα. Οι σκληρόκαρδοι δήμιοι κάρφωσαν στο κεφάλι της μάρτυρος δύο μεγάλα σιδερένια καρφιά (από τα οποία το ένα διακρίνεται και σήμερα πάνω στην αγία κάρα της) και την αποκεφάλισαν. Κατόπιν την έβαλαν σε ένα τσουβάλι και την έριξαν στη θάλασσα.
Ένα φως έλαμπε στο μέρος όπου βρισκόταν το τίμιο λείψανο της Ελένης, γεγονός που πρόσεξαν κάποιοι ναυτικοί και ανέσυραν το σώμα από το βυθό. Λόγω του φόβου έναντι της οργής των Οθωμανών, το έστειλαν στη Ρωσία, ενώ κράτησαν τη αγία κάρα στη Σινώπη. Το άγιο λείψανο θαυματουργούσε συνεχώς και συγκέντρωσε την εκτίμηση και την προσοχή των πιστών.
Όταν έγινε ο ξεριζωμός των Ποντίων, μαζί με τον υπόλοιπο Ελληνισμό της καθ’ ημάς Ανατολής, μεταξύ των ιερών και των κειμηλίων, οι πιστοί μετέφεραν την κάρα της αγίας Ελένης και την απέθεσαν στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Άνω Τούμπας Θεσσαλονίκης. Εκεί φυλάσσεται ως σήμερα, σε ασημένια λειψανοθήκη και πανηγυρίζει λαμπρώς την 1ην Νοεμβρίου κάθε έτους. Εκεί παλιότερα, ο καταγόμενος από την Σινώπη, μακαριστός Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Κωνσταντίνος Μεγγρέλης, κάθε χρόνο λειτουργούσε τιμώντας την αγία.
Αξίζει να γνωρίζουμε, να τιμούμε και να μιμούμαστε την αγία Ελένη, ιδιαιτέρως οι συντοπίτες της Πόντιοι. Είναι παράδειγμα πίστεως, θάρρους, υπομονής και φιλοπατρίας. Όταν προβάλουμε τέτοιους ανθρώπους δίνουμε άριστα πρότυπα συμπεριφοράς και ήθους.