Ο «ΤΑΦΟΣ» ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ 28-03-2007)

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ορισμένες κινήσεις και ενέργειες που πιθανόν δεν συνδέονται μεταξύ τους, αλλά κάποιος θα μπορούσε να βρει κοινά στοιχεία και στόχους. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι ισχύουν απολύτως ή ότι είναι αντικειμενικά όσα θα αποπειραθώ να προσεγγίσω, όμως πιστεύω ότι θα προσφέρω μια νέα οπτική στα θέματα. Το ένα μας έρχεται από το εξωτερικό και το άλλο από την χώρα μας.

Βρέθηκε ο τάφος του Χριστού! Μα, ήδη τον γνωρίζουμε. Βρίσκεται στο ναό της Αναστάσεως που έκτισε ο μέγας Κωνσταντίνος. Όχι άλλος τάφος, νέος, ξεχάστε ότι ξέρατε ως τώρα, μας λένε. Είναι δυνατόν; Τρία εκατομμύρια δολάρια, ένας σκηνοθέτης βραβευμένος με Όσκαρ, η μαγεία του Χόλυγουντ και ένα ντοκιμαντέρ αρκούν για να αναστατώσουν τον κόσμο; Ανατρέπονται όλα; Κινδυνεύει η Εκκλησία; Όχι, δεν νομίζω ότι κινδυνεύει αληθινά ο Χριστιανισμός. Έχει αντέξει σε πιο βίαιες και μεθοδευμένες επιθέσεις. Μια πρόσκαιρη αναστάτωση εμφανίζεται στα ΜΜΕ που αναζητούν το νέο, την είδηση και προωθούν την διαφήμιση και τα συμφέροντα (καλώς ή κακώς εννοούμενα), την ιδεολογία που υπηρετούν σε κάθε περίπτωση. Ίσως μπορούν τέτοιες ενέργειες να κλονίσουν μερικούς αμαθείς σχετικά με το τι πιστεύουν και με ασθενή συνείδηση. Γι’ αυτό και τα μέλη της Εκκλησίας, βασισμένα πάντα στην αλήθεια, προσπαθούν να διαφωτίσουν κάθε σκοτεινό σημείο της υπόθεσης.

Τα λεφτά είναι πολλά, η φήμη επιθυμητή, τα πρόσωπα κινούν το ενδιαφέρον και η περίοδος είναι πρόσφορη. Τι κι αν φωνάζουν οι (εβραίοι, όχι χριστιανοί) αρχαιολόγοι, ότι υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια ευρήματα; Τι και αν λένε ότι τα αναγραφόμενα ονόματα μπορούν να διαβαστούν διαφορετικά; Τι και αν ήταν συνηθισμένα στην περιοχή; Τι κι αν το εύρημα είναι παλιό, μερικών δεκαετιών και τώρα εμφανίζεται σαν κάτι καινούργιο; Άλλωστε την ίδια μέθοδο χρησιμοποίησαν πέρυσι και με το λεγόμενο ευαγγέλιο του Ιούδα, όπως αναλυτικά έγραψα σε άρθρο μου στις φιλόξενες στήλες της Νέας Πορείας.

Συνήθως οι επικριτές και πολέμιοι της Εκκλησίας επικαλούνται την επιστήμη, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση αυτή τους διαψεύδει κατηγορηματικά. Το DNA δεν μπορεί να διασταυρωθεί ή δεν ταιριάζει. Τα αρχαιολογικά ευρήματα, οι σαρκοφάγοι, είναι κινητά αντικείμενα, άρα μπορεί να προέρχονται από οπουδήποτε. Τόσο το χειρότερο για την επιστήμη και την αλήθεια αν δεν συμφωνεί με τις απόψεις τους.

Οι πολέμιοι του Χριστιανισμού, αρνούμενοι τούτο τον τίτλο, αλλά οικειοποιούμενοι τον τρόπο, για μια ακόμη χρονιά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μας προσφέρουν τα «φώτα» τους. Ο Θεάνθρωπος ενοχλεί, ο Ιησούς πρέπει να είναι σπουδαίος μεν, αλλά απλός άνθρωπος. Τότε όλοι τον αναγνωρίζουν, κουτσουρεμένο στα μέτρα τους, μικρό σαν αυτούς, που δεν είναι τίποτε περισσότερο και δεν πρέπει να ζητά τίποτε ουσιαστικό από τους ανθρώπους. Στην καλύτερη περίπτωση ας πιστεύουν σε Αυτόν οι αφελείς, οι αδύναμοι, οι κολλημένοι.

Από την άλλη εμφανίζονται αυτοί που ξαναγράφουν την ιστορία. Δεν εννοώ μόνο αυτή των σχολικών βιβλίων. Γι’ αυτή θα αποφανθούν άλλοι αρμοδιότεροι από μένα. Ήδη υπάρχει έντονη συζήτηση για το θέμα. Ήδη μίλησε η Ακαδημία Αθηνών και πλήθος ειδημόνων. Ως νέα γραφή της Ιστορίας εννοώ το πώς βλέπουμε συνολικά το παρελθόν. Για μερικούς είναι βαρίδι από το οποίο θέλουν να απαλλαγούν. Άλλοι νομίζουν ότι πρέπει να τη βλέπουμε ωφελιμιστικά και να την μεταβάλουμε ανάλογα με τις ανάγκες κάθε εποχής και σύμφωνα με τις πολιτικές επιλογές κάθε στιγμής. Αναμφισβήτητα η ιστορία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό εργαλείο, όμως πρέπει να γίνει σοβαρή συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα, που δεν είναι του παρόντος.

Στην περίπτωση αυτή οι νέοι ιστοριογράφοι επικαλούνται την επιστήμη και την αλήθεια. Νομίζουν ότι τους βολεύει. Αρκεί να μειώσουν την Εκκλησία και το ρόλο της. Όμως οι πηγές πάλι τους διαψεύδουν. Όσο για τις ερμηνείες και τις προσεγγίσεις είναι ρευστές και δικαίωμα όλων. Αρκεί να οικοδομούν και όχι μόνο να γκρεμίζουν. Δυστυχώς για κάποιους, ο ρόλος της Εκκλησίας υπήρξε ενεργός και θετικός. Μπορεί να αμφισβητούν κάποιες μορφές ή στοιχεία, αλλά όχι την συνολική προσφορά. Δεν θα επεκταθώ γιατί οι καρδιές των ανθρώπων διατηρούν την γνώση και την αλήθεια ακόμη και όταν δεν την έχουν επεξεργασθεί διανοητικά. Όταν οι ήρωες συνδέουν τις γιορτές της πατρίδας με τις γιορτές της Εκκλησίας δεν το κάνουν ως παραχώρηση, αλλά γιατί ζουν και είναι η Εκκλησία.

Δεν θα ασχοληθώ με την περιπτωσιολογία, αλλά θέλω να δω την καρδιά του ζητήματος. Ο Χριστός ενοχλεί και διώκεται. Η πατρίδα είναι έννοια που πρέπει να εξαλειφθεί, διότι, λένε, υπάρχει το φόβητρο του εθνικισμού. Άλλες αξίες, άλλα ιδανικά πρέπει να γαλουχήσουν την νεολαία μας. Όμως τι μπορεί να αντικαταστήσει όλη την παράδοση μας; Τι μπορεί να μεταβάλει την πορεία μας; Ας προτείνουν κάτι ισάξιο, αντί να γκρεμίζουν. Η επανάσταση πρέπει να έχει προοπτική. Άλλωστε μόνο πάνω σε καλά θεμέλιο μπορεί να στηριχθεί το νέο. Αυτά υπάρχουν και θα υπάρχουν. Όσοι νομίζουν ότι θα τα βάλουν σε «τάφο» γελιούνται. Ο αληθινός κενός τάφος του αναστημένου Χριστού εκπέμπει φως και ζωή. Το φεγγαράκι της πατρίδας θα εξακολουθήσει να λάμπει. Ακόμη και αν το φως της σελήνης είναι δανεικό από τον ήλιο και ασθενικό διαλύει τα σκοτάδια.