ΩΣ ΠΡΟΒΑΤΑ ΕΝ ΜΕΣΩ (ΓΚΡΙΖΩΝ) ΛΥΚΩΝ (Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ 11-11-2005)

Ο τίτλος του άρθρου προέρχεται από το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο: «Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων» (Μτθ. ι΄, 16). Είναι λόγια του Κυρίου προς τους μαθητές του, σας στέλνω ως πρόβατα μεταξύ των λύκων. Η προσθήκη του επιθέτου «γκρίζων», όπως εύκολα γίνεται κατανοητό έχει αφορμή τα τελευταία γεγονότα έξω από την αυλή του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Έχουν διαχρονική αξία τα λόγια αυτά και δυστυχώς επαληθεύονται πάντοτε, τόσο διότι προέρχονται από το αψευδές στόμα του Χριστού, όσο και διότι αποδεικνύονται πραγματικά στην εμπειρία των μελών της Εκκλησίας. Οι μαθητές του Ιησού και οι διάδοχοι τους, οι κληρικοί κυρίως, αλλά και όλοι οι χριστιανοί πορεύονται στη ζωή αυτή μέσα σε κινδύνους και μέσα από πειρασμούς. Πιο επικίνδυνοι είναι οι πειρασμοί εκ των έσω, αυτοί που ανακινούν τα πάθη, αλλά εξίσου ενοχλητικοί μπορούν να γίνουν οι εξωτερικοί. Τα όπλα με τα οποία αντιμετωπίζονται, η σφενδόνη του Πνεύματος, όπως γράφει ένα τροπάριο της ακολουθίας των Αγίων Πατέρων που πρόσφατα τιμήσαμε, είναι στα χέρια των πιστών και είναι αποτελεσματική για όλες τις καταστάσεις.

Τέτοιους πειρασμούς το ιερό κέντρο της Ορθοδοξίας αντιμετώπισε πολλούς στο διάβα των αιώνων. Πολλοί εχθροί και κίνδυνοι απείλησαν το μαρτυρικό Φανάρι στην μακραίωνα ιστορική πορεία του. Ωστόσο αυτό παρέμεινε ακλόνητο στην ιστορική έδρα του, στην μεγαλώνυμη Πόλη. Περάσανε στρατοί προερχόμενοι από Ανατολή και Δύση, η πόλη κατακτήθηκε και λεηλατήθηκε, το ποίμνιο του σφαγιάσθηκε και ξεριζώθηκε, το Πατριαρχείο το κλόνισε η λειψανδρία, η έλλειψη στελεχών, αλλά αυτό ξεπέρασε τα προβλήματα και κάτω από τη σκέπη της Θεομήτορος και την άγρυπνη προστασία των Αγίων συνεχίζει το έργο του. Δεν επιβιώνει απλώς αλλά δικαιώνει το όνομα της συνοικίας που βρίσκεται, καθιστάμενο πραγματικό φανάρι στο σκοτάδι του κόσμου. Λάμπει κυριολεκτικά παγκοσμίως και γι’ αυτό το λόγο γίνεται κάρφος στους οφθαλμούς αυτών που δεν ανέχονται την γιγάντωση και ακτινοβολία του.

Αν όμως το φως του ήλιου δεν σβήνει, παρά μόνο αν στο μέλλον αναλωθεί το υλικό του, έτσι και το σεπτό κέντρο δεν παύει να φωτίζει, αφού υπάρχουν ακόμη άξιοι άνδρες για να σηκώνουν σαν άλλοι Κυρηναίοι το σταυρό του μαρτυρίου και της μαρτυρίας. Υπάρχουν ακόμη φύλακες στην Πόλη, λίγοι μα ακατάβλητοι, που αγωνίζονται ηρωικά για τα δίκαια του Γένους και την ακμή της Ορθοδοξίας. Όσο φυλάγουν τα ιερά και τα όσια, τους τάφους των προγόνων και ταυτόχρονα αναπτύσσουν αξιοθαύμαστες πρωτοβουλίες και κρατούν άσβεστη τη φλόγα της πίστεως, όσο είναι όχι απλώς συντηρητές αλλά συνεχιστές, όσο μας εμπνέουν, υπάρχει ελπίδα. Ο φόβος δεν βρίσκει έδαφος. Όσο ο Θεός, το Άγιο Πνεύμα καθοδηγεί την Εκκλησία πορεύεται ασφαλώς. Έτσι και τώρα (και πάντοτε ευχόμαστε) θα επιτελεί ο πανίερος Θρόνος το έργο της προεδρίας και του συντονισμού των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών από την Κωνσταντινούπολη. Θα διαλέγεται με τον κόσμο και θα μαρτυρεί Ιησού Χριστό, Εσταυρωμένο και Αναστημένο.

Εμείς όλοι από την ασφάλεια του τόπου μας, ας προσφέρουμε ευλαβικά την προσευχή μας, την συμπαράσταση μας, την ενίσχυση μας, την παρουσία μας, κοντά στους φρουρούς του Φαναρίου. Ταυτόχρονα ας υψώσουμε φωνή διαμαρτυρίας για τις απειλές εναντίον του, προς κάθε κατεύθυνση. Ας κινητοποιηθούμε επιτέλους, αποφεύγοντας τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος. Ας ζητήσουμε τα αυτονόητα, που το καθεστώς της Τουρκίας αρνείται να παραχωρήσει, όχι ως χάρισμα, αλλά ως υποχρέωση έναντι του διεθνούς δικαίου και της ευρωπαϊκής προοπτικής που λέει ότι θέλει να έχει. Έναντι της ιστορίας και της αληθείας.

Πάντως η ιστορία βρίσκεται στα χέρια του Θεού, ας προσευχηθούμε να μη μας στερήσει της παρουσίας του Οικουμενικού Θρόνου, στον αγιασμένο τόπο των αγίων και των ηρώων, λόγω των αμαρτημάτων μας. Πολλοί εποφθαλμιούν το ρόλο του, ονειρεύονται να γίνουν η Τρίτη Ρώμη, να αντικαταστήσουν τον πρώτο μεταξύ ίσων στη διακονία του. Ας λείψουν τα κροκοδείλια δάκρυα και ας κινήσουμε χείρα βοηθείας. Ενωμένοι να αποδώσουμε τα οφειλόμενα.